GROENE OGEN

 

​

​

Hij ging aan tafel zitten met in zijn hoofd de ultieme roman, die elk ander literair werk tot een futiele en overbodige voetnoot zou degraderen. Hij had het allemaal uitgewerkt in zijn hoofd. De hele roman werd aan slechts één handeling opgehangen, waarbinnen alles, letterlijk Alles, samengeperst plaatsvond.

Het hoofdpersonage stond gedurende de hele roman voor het aanrecht en vroeg zich af wat efficiënter was: eerst tandenpoetsen en daarna afwassen, of andersom. De halve dag twijfelde hij welke de doeltreffendste volgorde was; waarmee hij het meeste tijd zou besparen. Intussen werd het Universum ontsluierd in een lange eloquente bespiegeling die de zwaartekracht verbond met de andere fundamentele krachten en tegelijkertijd de ware Aard van God onthulde.

Aan het einde van de dag had hij twee woorden op papier gezet: “Nadat hij”, en kon vervolgens niet kiezen welke kleur ogen het hoofdpersonage moest krijgen. Terwijl hij hierover met zichzelf in conclaaf ging ontglipte hem alles wat hij in zijn hoofd had, en dat was Alles. Volkomen blanco, behalve wat betreft de kleur van de ogen van het hoofdpersonage, dat na rijp intern beraad een vrouw met groene ogen was geworden, stond hij op en liep naar het aanrecht. Van al het roken terwijl hij nadacht over blauwe, bruine of groene ogen en of het een man moest zijn of een vrouw of iemand van het derde, vierde of vijfde geslacht, had hij een vieze smaak in zijn mond gekregen. Hij wilde daarom zijn tanden poetsen maar de afwas van gisterenavond stond er nog. Hij stond voor het aanrecht en vroeg zich af of hij eerst zijn tanden zou poetsen of eerst zou afwassen. Of toch maar eerst een douche nemen en schone kleren aantrekken?

 

15 04 2021