Mijn verslagjes van de films die ik zag tijdens het Internationaal Filmfestival Rotterdam 2000, zoals verschenen in de LFC-uitgave PIJNLIJK ZITVLEES.

 

​

​

​

3 MISSES, Paul Driessen, Nederland, 1998, 11 min., Nederlands Instituut voor Animatiefilm

 

Animatie waarin Sneeuwwitje, Roodkapje, Doornroosje, How the West Was Won allemaal wat anders aflopen dan ons bekend is. Grappig.

**  

 

​

ADIEU, PLANCHER DES VACHES!, Otar Iosseliani, Frankrijk, 1999, 118 min.

 

Meesterlijk hoe Iosseliani ons doet geloven dat hij mild de spot drijft met het menselijke egocentrisme & andere tekortkomingen. Intussen plaatst hij op uiterst subtiele wijze overal kleine bommetjes van cynisme. Ik weet het, contradictio in terminis, maar keer op keer bewijst hij ons dat je een goedmoedig cynicus kunt zijn. Ook nu levert dat weergaloze cinema op.

****  

 

​

EL ARMARIO, Gustavo Corrado, Argentinië, 1999, 77 min. Z/W

 

Eenvoudige, met simpele middelen gemaakte in grofkorrelig zwartwit opgenomen film over oude man die in een kast woont op een fabrieksterrein. Hij krijgt contact met een meisje, dat zich prostitueert om aan eten te komen, en via haar met de arbeiders van de fabriek, die lang geleden gesloten is. De arbeiders hadden echter geen plek om naar toe te gaan & zijn gebleven. Niet onaardig.

**1/2  

 

BEAUTIFUL PEOPLE, Jasmin Dizdar, Engeland, 1999, 109 min., Cinemien

 

Hoe verschillende levens in Engeland verwoven raken met de oorlog in Bosnië. Van-dik-hout-zaagt-men-planken humor in een tragische setting. Zaagt vaker de plank mis dan dat hij raak is, of grappig, of ontroerend.

**1/2   

 

 

HET BOVENBAD, Lony Scharenburg / Mirjam Boelsums, Nederland, 1999, 43 min., Lava

 

Film over een zwembad in Amsterdam en de groepen die komen zwemmen: zwangere vrouwen, baby’s, kinderen, volwassenen die zwemles nemen, verstandelijk gehandicapten,  mensen met spierreuma, bejaarden. & er is naaktzwemmen voor homo’s.  Prachtige, liefdevolle reportageachtige documentaire.

***1/2  

 

​

BYE BYE BLUEBIRD, Katrin Ottarsdóttir, Denenmarken, 1999, 97 min.

 

Met het voor amateurs kenmerkende onhandige enthousiasme, schematisch scenario, soms ronduit belabberde acteerprestaties toch een innemende roadmovie over de Faroër-eilanden.

**  

 

​

CHARISMA, Kiyoshi Kurosawa, Japan, 1999, 103 min.

 

Hermetische, onbegrijpelijke film. Ik was 2 jaar geleden erg onder de indruk van Kurosawa’s (geen familie) film CURE & was heel benieuwd. Voordat de film begon vertelde de regisseur dat hij naar het platteland was gegaan om een eenvoudige film te maken, maar dat het uiteindelijk zijn gecompliceerdste film was geworden. De film gaat over de strijd om een boom die via het wortelstelsel vergif verspreidt. Een groep milieu-activisten vindt de boom een bijzondere mutant en wil hem behouden; een andere groep wil hem kappen vanwege de economische waarde van het hout, een botaniste wil hem kappen vanwege het gevaar. Een politiman op reces wordt heen & weer geslingerd tussen deze drie partijen. In aanzet boeiend maar ik raakte de draad volledig kwijt.

*1/2  

 

​

THE CRIMSON KIMONO, Samuel Fuller, Verenigde Staten, 1959, 82 min. Z/W

 

B-film die niet wil kiezen tussen politiethriller & melodrama. & die 2 genres zitten elkaar voortdurend in de weg. Doordat de film zichzelf erg serieus neemt & door het slechte acteren wordt de film een parodie op zichzelf. Jammer, want ik houd erg van B-films uit de jaren vijftig, maar hieraan heb ik niet veel plezier beleefd.

*1/2  

 

​

LES DISEURS DE VÉRITÉ, Karim Traïdia, Nederland, 2000, 70 min., A-Film

 

Mooi geconstrueerd, beklemmend drama over de keuze die een journalist in een dictatuur moet maken: monddood of echt dood. In dit geval betekent monddood in Nederland asiel aanvragen en je afvragen wat de zin van je leven nog is wanneer je je ten doel gesteld hebt “een verteller van waarheid” te zijn. Echt dood betekent eerst een leven van paranoia, scheiding van je gezin en vrijwillige opsluiting, & vervolgens sterven. Traïdia zet enkele heel mooie filmische middelen in om die gewetensstrijd voor ons inzichtelijk te maken.

***  

 

​

LA DONNA LUPO, Aurelio Grimaldi, Italië, 1999

 

Sfeervolle plaatjes en een mooie vrouw met een mooi lichaam maken nog geen goede film. Is het nu werkelijk onmogelijk om een goede & intelligente seksfilm te maken? Vorig jaar bijvoorbeeld bakte filmmaker-in-focus Catherine Breillat er ook al niks van. & dit is ook helemaal niks. Geen ontwikkeling, geen boeiende karakters, geen diepte. De enige diepgang van de film beleeft een slang die een vaginale excursie mag ondernemen.

*  

 

​

ENIGMA, Paul Ruven, Nederland, 1999, 71 min. Filmmuseum

 

Onuitstaanbaar hysterisch gedoe. Ruven kan prachtige films maken (EN ROUTE, SUR PLACE) maar de plank ook volledig mis slaan, zoals nu. FILMPJE is tien keer beter.

*  

 

​

EYES, David Ostry, Canada, 1999, 8 min.

 

Mensen vertellen over hun leven, verlangen, dood, angst, liefde. In beeld zie je close ups van ogen. Intens filmpje, mooi gedaan.

***  

​

​

FELICIA’S JOURNEY, Atom Egoyan, Canada / Engeland, 1999, 116 min.

 

Egoyan is voor mij een van de boeiendste filmmakers. Ik ging dan ook naar FELICIA’S JOURNEY met het idee zijn volgende meesterwerk te zien. Toen ik weer naar buiten liep was ik licht teleurgesteld. Maar waarom? Alles zit er weer in: prachtig geconstrueerd, adembenemend opgenomen, formidabel geacteerd & ook inhoudelijk heel rijk. Maar ergens halverwege verliest Egoyan een beetje de grip op de film, die daardoor zijn dwingende karakter verliest. Later hervindt ‘ie zich overigens en werkt hij, op een parodistische scene na die qua toon haaks staat op de rest, toe naar een bijzonder ontroerende epiloog.

****  

 

​

THE FIVE SENSES, Jeremy Podeswa, Canada, 1999, 106 min., Cinemien

 

De film staat als een huis, zit goed in elkaar, er wordt goed gespeeld, boeiende thematiek, goed bedoelende personages. De film ontbeert 1 aspect: een gezonde dosis cynisme. Dat had alles nog verteerbaar gemaakt. Nu is het een onuitstaanbare sentimentele draak.

*1/2  

 

​

FREAK WEATHER, Mary Kuryla, Verenigde Staten, 1999, 89 min.

 

Hoewel erg goed geacteerd door met name de hoofdrolspeelster overtuigde de film me niet. Ik kan me absoluut niet voorstellen dat iemand zo handelt. & de film helpt me niet dat wel aannemelijk te maken.

Man: “My wife shot me in the butt.”

Vrouw: “Why did your wife shoot you in the butt?”

Man: “ She missed.”

**  

 

​

GEMINI (SOSEIJI), Tsukamoto Shinya, Japan, 1999, 84 min.

 

Arts huwt vrouw met geheugenverlies. In een “eerder” leven, tussen het lompenproletariaat, was ze echter de vrouw van de verstoten tweelingbroer van de arts. Nadat deze ook is verstoten door zijn stiefvader komt de vrouw terecht bij de arts en wordt gelukkig. De verstoten broer zint op wraak op zijn familie & wil zijn vrouw terug.

Fascinerende mengeling van psychologisch drama, horror en ghost-story, visueel zeer aantrekkelijk.

***1/2  

 

​

GIRLS' NIGHT OUT (CHUNYUDLEUI JEONYUKSIKSAH), Im Sang-soo, Zuid-Korea, 1998, 101 min.

 

Intiem portret van 3 jonge vrouwen in Korea, & hun houding tov. seksualiteit. Fris gespeeld, vol humor ondanks het nodige drama, & levensecht. In het westen zou dit thema vermoeide cinema opgeleverd hebben, in Korea, waar celstraf staat op seks met getrouwde mannen, een gewaagde, sympathieke & goed gemaakte film.

***  

 

​

GODZILLA VERSUS THE NETHERLANDS, Sietske Tjallingii, Nederland, 1999, 6 min., Filmmuseum

 

Erg leuke animatie waarin Godzilla de Hollandse symbolen vernietigt, want buiten Holland bestaat Nederland alleen uit Hunebedden. Dus het grootste deel van Nederland blijft gespaard. Vreemd. Normaal gesproken wordt vaak Holland gezegd wanneer Nederland bedoeld wordt, nu is het andersom. Wel vanuit hetzelfde gedachtegoed dat buiten Holland geen Nederland bestaat. Nog vreemder dat een naar ik aanneem Fries deze denkfout maakt. Of is het gewoon provinciale wraak op de randstedelijke arrogantie? Hoe dan ook, een vermakelijk & goed gemaakt filmpje.

***  

 

​

GROSSE POINT BLANK, George Armitage, Verenigde Staten, 1997, 107 min., Buena Vista

 

Volgens vertrouwd & volstrekt voorspelbaar Hollywoodrecept gemaakte romantische komedie met thrillerelementen. Huurmoordenaar wordt uitgenodigd voor schoolreünie maar heeft ook een opdracht in zijn geboortestad. Bovendien zal hij de confrontatie moeten aangaan met highschoolsweetheart die hij in de steek gelaten heeft.

Over de hele linie aanstekelijke spel (vooral hoofdrolspelers John Cusack & Minnie Driver zijn uitstekend) & erg goede dialogen. Heel leuke & plezierige film.

***1/2  

 

​

THE INSIDER, Michael Mann, Verenigde Staten, 1999, 155 min., Buena Vista

 

Journalist voor het befaamde tv-programma 60 Minutes (Al Pacino) komt in contact met wetenschapper (Russell Crowe) die belangrijke, geheime informatie heeft over hoe de tabaksindustrie de mensen misleidt. Na eerst deze wetenschapper, zijn omstandigheden & gewetensnood, gevolgd te hebben, concentreert het 2e deel zich op de journalist. CBS weigert namelijk het programma uit te zenden, onder extreem grote druk van de tabaksindustrie.

Bijzonder sterke (echt gebeurde) thriller, met meer dan uitstekend spel van met name Pacino,  Crowe & Christopher Plummer, superspannend & meeslepend. Hollywoodtopamusement van de allerbovenste plank. Het had nog sterker kunnen zijn wanneer Pacino gewoon gerookt had.

****  

 

 

JULIEN DONKEY-BOY, Harmony Korine, Verenigde Staten, 1999, 94 min., Filmmuseum

 

Enkele scenes uit het leven van een white trash-familie, bestaande uit een angstaanjagend gestoorde vader, een sportieve zoon, timide dochter en schizofrene zoon. De laatste is Julien, hij werkt met blinde mensen & hij is op een hele warme wijze met hen betrokken. Maar hij is ook gewelddadig en zijn zus is zwanger van hem.

Zeer onevenwichtige, bij vlagen briljante maar soms ook oervervelende film. Nietszeggende sequenties worden afgewisseld door ijzersterke scenes. De esthetiek van de lelijkheid zoals we die ook kennen van Korines vorige film GUMMO gaat vervelen. Soms ontaardt de film in een freakshow en lijkt Korine helemaal niet geïnteresseerd in zijn personages, op andere momenten geeft hij diep inzicht in wat in hen omgaat. Geweldig spel van Ewen Bremner en Werner Herzog, Chloë Sevigny krijgt echter niet de ruimte die ze verdient.

***  

 

​

KARNAVAL, Thomas Vincent, Frankrijk / België / Zwitserland, 1998, 90 min., Contact Film

 

Carnaval in Duinkerken. Dramatische verwikkelingen tussen een Arabier die verliefd wordt op een vrouw die op een flirt uit is, en haar jaloerse agressieve man. De carnavalssetting is ideaal gekozen & legt een hoop hypocrisie, racisme & agressie bloot. Probleem is echter dat mensen die een hekel hebben aan carnaval (zoals ik) wel naar dat hossend, zuipend, vervelend, huichelachtig gedoe moeten kijken. Ik weet nu wel weer precies waarom ik zo de schurft heb aan carnaval.

Sterk maar grimmig drama dat grotendeels gedragen wordt door de engelachtige verschijning van Sylvie Testud (JENSEITS DER STILLE).

***  

 

​

KIKUJIRO NO NATSU, Takeshi Kitano, Japan, 1999, 116 min., Filmmuseum

 

Man neemt, min of meer gedwongen, jongetje onder zijn hoede dat op zoek is naar zijn moeder. Wat volgt is een roadmovie in een handvol losse anekdote-achtige scenes. Een hartverwarmende komedie, vol droge humor die naast lomp en baldadig ook subtiel kan zijn. De kampeerscene op het einde had wel wat korter gekund, maar voor de rest een heerlijke film. & wat heeft die Kitano een unieke motoriek!

***1/2  

 

​

LIES (GOJITMAL), Jang Sun-Woo, Zuid-Korea, 1999, 112 min., Filmmuseum

 

Explosieve seksuele relatie tussen jong meisje & veertigjarige, getrouwde man. Al snel vinden ze hun kicks in het elkaar slaan. Het begint met twijgjes, uiteindelijk gebruiken ze de stok van een pikhouweel. Voor het meisje is het allemaal spel, voor de man doodserieus. De film werkt er naar toe dat de 1 de ander kreupel slaat, maar zover komt het niet.

Ik weet niet wat ik met deze film aanmoet. Eerlijk gezegd verveelde ik me nogal tijdens het kijken, maar op momenten voelde ik me erg ongemakkelijk, & soms zat ik op het puntje van de stoel. De dag erna merkte ik dat ik nog steeds met de film bezig was & beelden eruit te pas & te onpas voor me verschenen…

***  

 

 

MEISJE MET DE SLEUTELS, Jan Sebening, Nederland, 1999, 20 min., NFTA

 

Korte speelfilm over meisje dat werkt bij een sleutelmaker, sleutels achterover drukt om vervolgens de huizen van die mensen binnen te dringen, gewoon voor het avontuur. Heel aardig idee, heel aardig uitgewerkt.

**1/2  

 

​

MÊME LE VENT, Laurence Attali, Frankrijk / Senegal, 1999, 18 min.

 

Onuitstaanbaar filmpje over taxichauffeur in Senegal die zijn blonde passagiere ten huwelijk vraagt. Van die goed bedoelende, weeë wereldwinkelcinema die volstrekt averechts werkt. Tenminste bij mij.

1/2  

 

​

MISHIMA – A LIFE IN FOUR CHAPTERS, Paul Schrader, Verenigde Staten, 1985, 120 min., Warner

 

Tijdens het kijken kreeg ik erg veel zin om Mishima te gaan herlezen. Wat wil een regisseur meer wanneer hij een film maakt over een schrijver? De eerste keer dat ik de film zag (midden jaren tachtig) was voor mij de afsluiting van een periode intensieve Japan-interesse, zou deze 2e keer hernieuwde interesse inluiden?

O ja, MISHIMA is een fraai gestileerde, heel mooie, intense maar ook wat afstandelijke film, gemaakt in de geest van Yukio Mishima’s literatuur.

****  

 

​

MOËT & CHANDON, Mark de Cloe, Nederland, 1999, 8 min., Hungry Eye

​

Stijlvolle, poëtische & sensuele korte film op een gedicht van e.e. cummings. Prachtig! De Cloe levert het definitieve bewijs de meester van de korte film te zijn.

****  

 

​

NOT ONE LESS (YI GE DOU BU NENG SHAO), Zhang Yimou, China, 1999, 106 min., Columbia Tri-star

 

Wanneer de onderwijzer van een dorpsschool een maand weg moet, wordt de dertienjarige Wei aangesteld als vervangster. Zij moet hem beloven dat zij ervoor zorgt dat bij zijn terugkomst niet 1 van de kinderen ontbreekt. Al snel is de tienjarige Huike echter weg, naar de stad om geld te verdienen voor zijn familie. Wei reist hem achterna om hem terug te halen. Over de hele linie prachtige, ontroerende cinema die een plek verdient tussen Zhangs topfilms als YU DOU en HET RODE KORENVELD. & hij heeft in Wei Minzhi een waardige opvolgster van Gong Li gevonden.

****  

 

​

LE PETIT VOLEUR, Erick Zonca, Frankrijk, 1999, 65 min.

 

Heel sterke film over jongen die zijn uitzichtloze bestaan ontvlucht door zich aan te sluiten bij bende criminelen. Hoe zeer hij ook zijn best doet om ruig, gevoelloos, meedogenloos te zijn, uiteindelijk moet hij, door schade & schande wijzer geworden, voor zichzelf erkennen dat hij een goed hart heeft.  Intense regie & goed spel.

***1/2  

 

 

LES PETITS FRÈRES, Jacques Doillon, Frankrijk, 1999, 92 min.

 

Zo ongeveer opgezet als LE JEUNE WERTHER vertelt deze film het verhaal van een meisje dat van huis wegloopt met haar pitbull en in de banlieues onderdak vindt. Daar wordt haar hond gestolen & verkocht. Een van de dieven wordt echter verliefd op haar & probeert van alles om haar voor zich te winnen. Prachtig geacteerd & gechoreografeerd (zo moet je Doillons stijl wel omschrijven) juweeltje.

***1/2  

 

​

POLA X, Léos Carax, Frankrijk, 1999, 134 min.

(zie achtergrondafbeelding)

​

Cinema van de grote gebaren & allesverzengende hoogromantiek. Schrijver uit zeer welgesteld milieu laat alles & iedereen achter om met zijn teruggevonden zus een armoedig kunstenaarsbestaan te leiden in Parijs. De lang verwachte opvolger van LES AMANTS DU PONT NEUF deed het zo slecht in Frankrijk dat hij na 1 week alleen nog in Parijs te zien was & de Nederlandse distributeur maar besloot hem niet aan te kopen. Daarom een unieke ervaring. Dat maakt het nog geen goede film. Ondanks de aanwezigheid van Guillaume Depardieu, Catherine Deneuve & Yekaterina Golubeva (voor wie ik een zwak heb, op de achtergrondfoto rechts in beeld), toch wel mooie plaatjes & intrigerende scenes (je verveelt je geen moment), is het allemaal veel te vet & te voorspelbaar. & het raakte me geen moment.

**  

 

 

THE RATCATCHER, Lynne Ramsay, Schotland, 1999, 94 min., A-Film

 

Portret van een arbeidersbuurt in Glasgow aan de hand van een twaalfjarig jongetje. Je weet wel, vader aan de alcohol, pesterige zusjes, etterige buurtjongens, een meisje dat door de hele buurt misbruikt wordt. Hijzelf draagt het vreselijke geheim met zich mee dat door zijn schuld zijn buurjongen verdronken is. Maar alles is zo liefdevol, met humor & mededogen verfilmd dat de grimmigheid, het schrijnende van alles te dragen is. Ik sta er alweer versteld van hoe een debuut zo in balans kan zijn, zo de juiste toon kan treffen. Knap!

****  

 

 

ROMA 56 – 55, Werther Germondari. Italië, 1999, 1 min.

 

Pan van richtingaanwijzerbord “Roma 56” naar “Roma 55”. Is voorbij voordat je het weet.

*  

 

​

 A ROOM FOR ROMEO BRASS, Shane Meadows, Schotland, 1999, 90 min.

 

Vriendschap tussen 2 jochies van een jaar of 12 wordt zwaar op de proef gesteld door twintiger met wie ze bevriend raken maar die al snel psychopathische trekjes begint te vertonen. Ondanks de grimmigheid houdt de film een warme, humorvolle & lichte toon. Daardoor is de film perfect in balans & dat is heel knap.

***1/2  

 

​

VAN SCHAFT TOT SCHAFT, Rob Smits / Britta Hosman, Nederland, 1999, 10 min., VPRO

 

Postmoderne intellectuele arrogantie tegenover de gemiddelde burger. Wat een snobisme.

*  

 

​

SEVENTEEN YEARS (GUO NIAN HUI JIA), Zhang Yuan, China, 1999, 90 min.

 

Na 17 jaar (de helft van haar leven) in de gevangenis te hebben gezeten wegens de moord op haar zus komt een vrouw weer thuis, begeleid (of liever: ondersteund) door een sympathieke bewaakster. Heel klein gehouden maar hartverscheurend drama over vergeving.

****1/2  

 

​

SHIRLEY PIMPLE AND JOHN WAYNE’S TEMPLE OF DOOM, Demetrios Estdelacropolis, Canada, 1999, 90 min.

 

Wellicht had ik dit begin jaren tachtig wel leuk gevonden, maar nu vind ik het hopeloos gedateerde ongein. Vreemd hoe tijd werkt: als dit een punkfilmklassieker uit 1979 was geweest had ‘ ie meer sterren gekregen. Of word ík oud?

Het begint een traditie te worden dat ik met mijn eerste film van het festival meteen de ondergrens van waardering kan bepalen. Dat hoop ik toch tenminste.

½  

 

​

SIMON MÁGUS, Ildikó Enyedi, Hongarije, 1999, 92 min., Contact Film

 

Beetje vreemde, mysterieuze maar ook stuurloze droge komedie over een vermoeide Simon de Magiër die in het heden de strijd aangaat met een oude vijand. Wel sympathiek allemaal, een paar sterke scenes, maar onvoldoende uitgewerkt. Alsof de allereerste versie van het scenario maar meteen verfilmd is.

**  

 

​

SONIC FRAGMENTS (THE POETICS OF DIGITAL FRAGMENTATION), Ian Kerkhof, Frank Scheffer, Miriam Kruishoop, Rob Schröder, Alexander Oey, Misha Klein, Joost Rekveld, Nederland, 2000, 70 min. video, Allegri Film

 

Bestaande beelden (uit hun eerdere project SONIC IMAGES) worden geremixed & van een soundtrack voorzien die gaat van dance tot noise in de geest van Biota/Mnemonists. Kerkhof voegt ook nog enkele rustpunten toe (oude blues).

Een hoeveelheid beeld- & geluidinformatie even groot als de rest van de films die ik tijdens het festival heb gezien. 70 minuten zijn te lang voor een dergelijk bombardement. Tip: laat alleen de goede delen zien, knip de rest eruit. Wat dan overblijft: de bijdrage van Ian Kerkhof (heel erg goed), het deel van Alexander Oey & dat van Joost Rekveld (alleen vanwege de muziek). Voeg de Stockhausen- & Cagecitaten uit het deel van Frank Scheffer toe als statements & je hebt een uitstekend produkt.

Vreemd dat deze manier van werken als nieuw gepresenteerd wordt. In de muziek zijn dergelijke werkwijzen & technieken (toen wel nog analoog) al gangbaar sinds begin jaren tachtig. Luister bijvoorbeeld naar muziek uit de New Yorkse Lower Eastside: Fred Frith, John Zorn, Christian Marclay.

**  

 

​

THE TEAHOUSE IN THE AUGUST MOON, Daniel Mann, Verenigde Staten, 1956, 115 min.

 

Japanse gids Marlon Brando (met de motoriek en stem van Harry uit 3rd Rock from the Sun) leidt ons rond wanneer de Amerikanen na de oorlog beschaving en democratie aan Okinawa willen schenken. Dat olv Glenn Ford, door wiens toedoen naar eigen zeggen de oorlog een paar maanden langer heeft geduurd. Ford heeft deze positie gekregen omdat hij als postmedewerker allergisch was geworden voor lijm. Erg leuke film waarin het Amerikaanse superioriteitsgevoel en het begrip democratie behoorlijk belachelijk gemaakt worden. & dat in 1956!

***  

 

​

THE VIRGIN SUICIDES, Sofia Coppola, Verenigde Staten / Canada, 1999, 95 min., Arcade Movie Company

 

Een beetje in de stijl van de onovertroffen tv-serie The Wonder Years verteld verhaal over een degelijk gezin met vijf puberdochters die allemaal zelfmoord plegen. Weltschmerz, vol nostalgie, humor, melancholie. De film treft heel mooi de toon & sfeer van het boek (van Jeffrey Eugenides), dat destijds ook al veel indruk op mij maakte. Na afloop ben je gewoon heel verdrietig.

Verrassende niet-karakteristieke rol van James Woods als de vader. Van Sofia Coppola kunnen we nog veel moois verwachten en daar heeft ze haar vader helemaal niet bij nodig. Dat gaat op eigen talent.

****  

 

​

WILDSIDE, Donald Cammell, Engeland, 1995 / 1999, 115 min.

 

Hier was ik heel benieuwd naar, want van de regisseur van PERFORMANCE en DEMON SEED. Deze kan echter zo op de zaterdagavond laat bij Veronica. Zo’n Amerikaanse softseksprul, waarin onder de lakens gevreeën wordt & je opgewonden dient te raken wanneer je een glimp opvangt van een tepel. De 2e helft is een stuk beter & grimmiger, met een memorabele scene waarin Christopher Walken zijn chauffeur anaal wil nemen. “This has nothing to do with sex, but everything with power.”

*1/2  

 

​

DE WIND ZAL ONS MEENEMEN (BAD MA RA KHABAD BORD), Abbas Kiarostami, Iran / Frankrijk, 1999, 110 min., Contact Film

 

Man arriveert in dorpje in de bergen & verblijft daar een poos, waarbij hij vooral interesse toont voor een oude zieke vrouw, die we niet te zien krijgen. Net zo min krijgen we de mannen te zien met wie hij gekomen is & met tegen wie hij vaak praat, en ook niet de man die een kuil graaft & met wie hij hele gesprekken voert. Zo vertelt Kiarostami niet het “plotverhaal” maar van alles eromheen. Waar het eigenlijk om gaat mag de toeschouwer zelf invullen. Of niet, je kunt ook genieten van de prachtige beelden, luisteren naar de dialogen die van alledaags tot zeer diep gaan, je hart laven aan de warmte & de humor waarmee de film doordrenkt is. De film vereist wel geconcentreerd kijken, want je kunt hem zo door je vingers laten glippen.

***** 

 

​