Tejo Merkus
Modderverhalen
Telkens als ik naar An Pierlé luister raak ik verstrikt in haar muziek. Zodanig dat ik me dagenlang in haar universum bevind: haar muziek spookt door mijn hoofd en de wereld rondom me is opgebouwd rond haar teksten, althans flarden ervan. Het raakt me zo diep dat ik niet weet wat ik met mezelf aan moet.
Hier moet ik iets mee, dacht ik op een gegeven moment en verzon een procédé om haar teksten te gebruiken om een verhaaltje te schrijven. Van elk liedje van haar gebruikte ik één regel, die geselecteerd werd door dat bepaalde procédé, en zette die achter elkaar. Behalve het vertalen was mijn enige inbreng het, vanwege de continuïteit, af en toe aanpassen van persoonsvormen en grammaticale tijden, het plaatsen van leestekens en het invoegen van verbindingswoorden of voegwoorden. Zo ontstond een verhaaltje dat, losgezongen van mijn ego, van mijn persoonlijke voorkeuren, smaak en obsessies, misschien wel de essentie van An Pierlé zou raken. Dat was althans mijn intentie: via een onpersoonlijke omweg tot de kern van haar werk doordringen.
Rond die tijd, februari 2018, benaderde het lokale radioprogramma Ze Majjem (http://www.majjem.com/) me om een wekelijkse bijdrage te gaan leveren aan hun show. Ik stelde het juist geschreven Modderverhaal (titel ontleend aan An Pierlés debuutalbum Mud Stories) voor en bedacht dat ik dit procédé ook kon toepassen bij andere zangeressen die me interesseren. En zo ontstond een hele reeks verhalen. Wil en Jeroen, de mannen van Ze Majjem, leggen een soundscape onder mijn stem en maken er bovendien een avontuurlijke remix van. Deze zijn wegens plaatsgebrek op deze site te horen op een andere site. klik hier.
Bij de techniek die ik gebruik voor de verhalen ben ik oorspronkelijk geïnspireerd door componist Fred Frith, die voor zijn stuk The Entire Works Of Henry Cow van elke door zijn band Henry Cow opgenomen compositie een door mathematische principes bepaald segment haalde en aan elkaar plakte. Ook de aleatorische methodes van John Cage en de cut-up techniek van William S. Burroughs en David Bowie inspireerden me. Zelf gebruik ik meestal de grote arcana van de Tarot om te bepalen welke tekstregel ik ga gebruiken.
​
​
Beluister de remixen van mijn voordrachten HIER
De An Pierlé Psychose
De Fiona Apple Obsessie
De Martina Topley-Bird Donquichotterie
De Janelle Monáe Paranoia
De CocoRosie Bipolariteit
Het Erykah Badu Narcisme
Het Neneh Cherry Stockholmsyndroom
​
​
De An Pierlé Psychose
De hele nacht kijkend, ik ben de stem in je hoofd. In mezelf knijp ik mijn ogen dicht. Niets om te vrezen, om te dansen om te dansen. In de herfst spraken ze niet echt meer, voor zover mijn gedachtes gaan, maar in plaats ervan blies jij de kolen aan.
Ik wil Jezus kruisigen, uit liefde om precies te zijn. Je kunt ze niet benoemen noch oplossen, zij die op elkaar lijken zijn nooit hetzelfde, maar het is niemands schuld. Ik heb de moed niet om neerslachtige dingen tegen je te preken. Bedek mij, je krijgt genoeg zoetig zuur. Vreemd het voelt nu stom als je niet kiest om te lopen. Heb gevraagd naar hoofdpijn. Dek me toe met een deken over mijn dode lichaam, vanavond zouden we alles in brand steken (hier in het bos).
We hebben geen toekomst, dat is alles. We vragen ons af hoe we ons zouden moeten voelen; het is nooit precies te voorzien hoe het schijnt uit te vallen. Als ik mijn deel krijg zal ik rotten in de hel, terwijl onze portemonnees altijd gapen voor meer, meer, meer, om de dag tot ziens te kussen.
Oh, je bent niet in staat geweest om te zien. Ik wil vrij ronddolen. Ik kwam voor jou, voordat ik uit de verdomde lucht viel. Jij zou me laten geloven dat je weet. Gedurende die koude, koude winter zou ik moeten antwoorden op vervelende vragen? Het is koud buiten. Modderverhalen. Mijn haar zal niet breken. Hé, ik waarschuw je: de manier waarop je omgaat met teleurstellingen, kleine Sally, schaamteloos meisje. Verlangen om te schreeuwen, maar neem aan dat Leven zo goed zal zijn als je ervan maakt.
Laat het spel beginnen. Maria heeft een baby gekregen. Heb je nu nodig, Eldorado. Parijs staat op of er geen tederheid is, gebroken stukken op de bodem is het laatste wat we nodig hebben. Hoe zou je me redden, oh oh, de dagen van Pearly Spencer, zonder betrokken te raken, ogen glinsterend, verdraag geen ongeluk maar neem aan, zoetig zuur, jij zou “ok” zeggen. Wat mij betreft, ik heb geen excuus, hoe dan ook, want als nu alles is wat er is.
“Zo,” zei de slang, “wat brengt jou bij mij?”
Heb je nu nodig. Ik hang rond. Het is zo moeilijk om balans te houden, wanneer je denkt dat ik aanval, verkeerd. Verdomme, ik had moeten weten dat ik de angst binnenin niet kan verklaren. Tracht hem onschadelijk te maken met diamanten bellen.
Ik voel dat je wakker bent. Ik kan mijn hoofd niet op mijn schouders houden. Ja, dat is veel te laat. Moge God me helpen langzaam beter te worden, omdat dat alles is wat ze weten, zo teder weggestopt in de kronkels van herinnering. Er zijn een miljoen manieren waarop ik veranderd had kunnen zijn. Dit smachten gaat zo ver. Reken mij tot woede, want ik verloor je opnieuw, ik moet je terugvinden. Zo veel fouten men bang is te maken. De trieste waarheid waarop we wachten. Welke macht zijt gij, eens voor altijd, de geheimzinnige werking van het weer. Schuif opzij, schat, ik ben nog steeds verbonden zoals niemand zou moeten. Vaak verleiding, in jou, voor mij?
Als ik naar beneden hang, ben ik zo verdomd verloren, dichtbij nergens. Doe het toch maar, in mijn hoofd. Hé, ooooooh, ze heeft zich aangepast. Je zorgt ervoor dat ik volhoud. Het is als bevriezen. Ik verwelkom verandering. Ik vraag me af of leven berouw beloont. Ik hoor de regen mijn naam zingen.
09 08 17 – 29 01 18
De Fiona Apple Obsessie
​
Ik vertel je hoe ik me voel maar het interesseert je niet, de hele dag – en de hele nacht. Wat een listige manier om te vernederen. Wanneer een meisje een jongen zal breken, ben je daar bang voor? Ik laat je wegrennen. Laat me als eerste proeven, laat het beginnen, de hemel kan niet wachten. Mijn gevoelens zwellen en dijen uit, ik kijk vanuit grotere hoogtes: een leegte die er gewoon niet hoorde te zijn.
Jij gaat gewoon als een waterlelie, het zal geen goed doen geen vragen te stellen. Het is waar, ik drenk mezelf in mijn landerigheid, voorzichtigheid kon maar helpt nauwelijks ooit. Maak me aan het huilen; vertrek nu, schatje. Alleen kussen op de wang vanaf nu. En ik werd weer gek vandaag, waarom kijk je me aan? Zo snel als je kunt, schatje, kras me uit, bevrijd jezelf. Hoe kan ik vechten als we aan dezelfde kant staan? En ik moet beslissen of jij me moet uitlachen. Als je dit overweegt – ook als het geen zin heeft, ik ging lang goed vooruit voordat jij in het spel kwam.
Je raadde niet altijd goed maar normaal gesproken begreep je mijn strekking, zeggend dat het niets voorstelt. Ik maakte me druk, laat afgelopen vrijdagnacht, o, jij onnozel stom tijdverdrijf van mij. Beter dat ik het raam kapot sla. Ik voedde me met jouw behoefte mij te kennen. Kalm, wat eraan komt is al onderweg, omdat ik niet verliefd ben.
Als je geen punt hebt om te maken: mijn hart is gemaakt uit delen van alles wat om me heen is, de periferie verkennend, zoals ik wil. Ik steun je, ik houd van je, ik wil nergens over praten. Ik huil niet meer wanneer ik bedroefd ben, maar we kunnen elkaar nog steeds bijstaan. Altijd iets pittigs hebben om te verdragen. Dan word je ziek en vraag je je af wie zich om jou zal bekommeren. Mijn waaier was opgevouwen, hij maakt van mijn hart een cinemascoopscherm.
30 01 18
De Martina Topley-Bird Donquichotterie
​
​
Ik ga zorgen dat de hele wereld het doet. Jij hebt voor jezelf een wedstrijd, ik zal mezelf buiten adem rennen. Laat je jas op de vloer, je leerde nooit lezen of schrijven. Zeven staten verder swingen ze op vreemd fruit. Opdat ze alles wat ze weet tentoonspreidt speel je de plager. Zorgt ervoor dat je je kou aantrekt. Ik lig bij jou, ik zal lachen je te zien rennen. En zo laag. Alles wat ik te geven heb. Hier nu knielen we. Ik zal snel thuis zijn maar van jou weet ik het niet. Dan springen ze altijd weg. Jij hebt iets te zeggen. Geen leeftijdloze geestvervoering zal zich haasten me tegen te komen en weg te kwijnen. Maak de riemen los en haal me uit het vliegtuig. Je brengt me tot een hoogtepunt, da da da da. Buiten in de maanverlichte hemel is het niet zoals het zou moeten zijn. Te laat wanneer je zegt dat we veranderd zijn, ik ben veranderd, in de nacht, deze kamer in, buiten in de verte. Niet met jou proberen, da da da da. Orchideeën. Het voelt als vergif. Ik spoor ze aan en neem ze bij hun hart. Je brengt me tot een hoogtepunt. Ik wil de ziel van iets simpels voor de hele dag. Je weet dat we samen fout waren. Ze laten je vrij dan draai je je om om te zien dat je blijft stropen totdat er geen vel meer is. Bij dat alles heb ik je klavecimbelkus gemist.
​​
31 01 18
De Janelle Monáe Paranoia
Ik word verwacht hier in Atlanta te zijn. Het was mijn baas, om te zeggen: “Weet je, we vinden je erg aardig”. Ik sta op het punt uit te gaan, oh ik kan niet wachten, waar een cyborg kan liefhebben en een cybermeisje nog steeds koningin is in deze verzonnen wereld.
Het is niet eerlijk (het is niet eerlijk) wat je voor mij betekent. Ik wist dat stokken en stenen je botten zouden breken. Het had me altijd geïnspireerd. Kijk, mijn vader wist het het beste, voel je niet schuldig, denk eraan, alleen kaarthoudende jagers kunnen meedoen met onze jacht vandaag. Ook om lief te hebben moet je zijn als een panter, omhoog vliegen in mijn dromen, in mijn dromen.
Wat een tragedie, ik ben zo bang. Waar is al het geld dat je hebt uitgegeven? Als jij, mijn lieveling, gewoon glimlacht, glimlach gewoon. Een voor een, een lange lange weg om de ene te vinden. Sneller en sneller zou ik moeten rennen, oh hoe, oh hoe ik je nodig heb, schatje, de bloem en de gouden hand. We moeten ons door deze nacht heen slaan en vertrouwen hebben in liefde. Zie je, ik loop er niet op.
Na na na na na na na na na na na, ik kan me het bittere einde niet voorstellen. We slaan tegen je raam en houden je wakker. Daarom, laat ons, oooh (meneer Greendown). Moge dit liedje je hart raken. Iedereen is zo opgewonden!
Ik denk dat ik een liefdesengel ben. Ondeelbare som. Onze liefde zal in deze ark meevaren. Je hebt jezelf een huis gemaakt in mijn geheugen. Zij is aangekomen, schatje, neem je tijd. We hebben het slagwerk zo strak, ooh, zet het onder stroom, maak het kapot, schatje. Ze noemen me Ninja Vleermuis Leeroy, ook bekend als BaBaBaSayWha, omdat het, schatje, toptijd is voor onze liefde. Help me om het luider te zingen.
Vrouwelijke platina alpha’s komen gratis binnen, kijk jou eens. Goede morgen, goede nacht, oh schatje, het is code; zij kon zich allebei haar dochters alleen hier niet voorstellen. Ik meen, zij is niet eens een persoon, zij is een androïde zoals jullie allemaal. Het zit hem in de kleine dingen, de kleine dingen. Ik kan niet eten en ik pak mijn rotzooi bij elkaar en verhuis naar de maan. Zij is van een andere ruimte en tijd. Ja schatje, ik kan niet wachten of zou ik moeten herprogrammeren, deprogrammeren en eruit stappen? Zij en ik, een andere dimensie in deze liefde en zij is het ermee eens.
Zomerplezier met drank. Toen ik je voor mezelf had wilde ik je niet om me heen.
​
05 02 18
De CocoRosie Bipolariteit
Als alle engelen verschrikkelijk zijn, zelfs als je berooid bent, maar Jezus houdt van me, dat is zeker. Naar blauw kun je me verlaten. Herinner mij eraan, maar we moeten, we zouden. En alle plafonds van New York zijn naar beneden gekomen. Ik gooide wat rozen om zijn graf te parfumeren. Ik ben bang voor de nacht.
Ze at de hele dag McDonalds. Maarten Luther, je bent een engel in elk land waar je voet zette; je zwaaide en bukte en je raakte de grond. Pocahontas kwam tot mij in een mijmering, zelfs wanneer je niet hier bent. Ze maakte een prachtige tekening van een walvis en hielp me om goed te zijn morgen: ik wil je mijn melk geven.
En verdomd ze blijven altijd bestaan, wanneer de zon van kleur verandert voel ik me gesnoeid. Misschien heb ik je zelfs verkracht. Oh, bevaar me! Jij bent een stukje dichterbij gekomen, verbrand zilver geborstelde lavendel kroost, en je geeft me een kus. We kunnen wel onze vrijheid hebben, maar we zijn nog steeds aan de crack. En als je een ritje probeert te krijgen mompelt zilverachtig grasland het liedje van vuurwerk, elektrisch schitterend in de nacht. Ze leiden naar de zee. Grote huizen branden af.
Mijn liefde als sneeuwval. Ze raapte het op en stak het in haar haren. Hij had geen geld. De kindertijd is een koninkrijk waarin niemand ooit sterft; ik kus de glanzende wangen van kleine kinderen. Ik kwam er nooit overheen, zijnde een hoer. Mijn lang verloren vriend, nu is hij zestig cent waard, begon te schreeuwen “ik ben nog steeds aan het dromen over lusteloze uitgeputte vlammen van licht.”
Uitgekleed met niets om mee te pronken dan mijn eenzaamheid heb ik een hinkelende traan klaar om te laten. Ik ga go gf hij i. Ik kijk naar mezelf als een oude tv. Zorgde ervoor dat je al je antwoorden in twijfel trok. Verdrink in vijvers met gebroken borden, verleid door het uiterlijk van vlinders. Onze handen zitten in de takken, onze stemmen in de bries, koninginnen en koningen, feeën, weven pruiken met oogwimpers. Rokje en zonbeschenen bloezen, zal je dit offer brengen?
Schemer is het beste voor venusvliegenvanger, liet me treuren, zwart en blauw en gelooid bruin. Ze zijn nooit alleen. Mijn liefde, laten we elkaar omhelzen en afscheid nemen. Grafloze graafster, dat ben ik, oude vogelverschrikker, gewond aan de knie. Mijn liefdesbrieven. Moerastoorts-bloem, beroofd van de beschermer oceaanmond, wie wil zijn hoofd afgehakt zien worden op Duivelseiland?
Dubbeltjestassen en plastic ringen, wie heeft de sleutels van mijn jeep? Motvleugels van een vlinder, boezem ontblotend een bloem, ik ben je enige moeder. We voelden ons in bedwang gehouden, je hield verkeerdelijk magie voor liefde die iedereen een hartinfarct geeft. Oh, je moet me vrijlaten, laat me vrij, rijdend door het maanlicht, ongebroken, heb plotseling zin om de tijd om te draaien.
08 02 18
Het Erykah Badu Narcisme
Ik wil een slag op de rand, ik voel me in de wolken. Niet dat eetbare voedsel – het voedsel dat je eet gaf me het leven waarvoor ik ben gekomen te leven. Wat word ik verondersteld te doen? Omdat het plat is aan één kant was ik niet op zoek naar een liefdesaffaire. Door Cupido’s liefdespijl af te schieten zou je het zomaar kunnen proberen; je kijkt dwars door me heen. Schijnmensen, intussen. Nu wil je me kussen, een slag op de rand, oh, brengt me in de wolken. Een neerslachtig kind, wanneer je boem-klat boem-klat, God, ik kan leven zonder jou niet verdragen. Mijn cijfer blijft bewegen als een rollende steen, ik werk eraan mezelf te behagen omdat ik jou niet kan behagen en je voelt dat je je pijnlijke geest rust moet geven. Zoekend zoekend, de hele nacht, zeker, zeker, zeker niet mij, oh oh oh ah ooh ooh, wanneer ik al iemand anders’ meisje ben? Ik ben niet een goedkope sensatie, wel ik neem aan je in een volgend leven te zien, dus ik denk dat je beter Tyrone kunt bellen.
Oh, waarom wereld, ooh, hey, ooh? En ze weten wie ze zijn, mijn leven, de goudentandglimlach: zo zie ik eruit zonder make up, dum dum dara huuum. Ik wil hem niet, geef me niets, deze wereld is klaar met veranderen. Hoe goed hij is, hoe goed God is, ik weet dat je beoogd was mijn rots in de branding te zijn. Laat het los laat het los laat het los laat het los. Oh schatje, schatje wij moeten glimlachen, het maakt me zo droevig en gekrenkt van binnen, kijk, iedere keer dat je langskomt.
Hij is onderweg, zo moe om mensen te horen zeggen hoe we verder kunnen gaan. En je gaf me, je gaf me een reden om te leven, dus hoe zit het met de vrouw met de plastic tas? De wereld gaat door en door, oh – oh – oh – oh, wel, wel, wel, ik ik ik ik ik ik ik wil jou. Uh, dus alle B-jongens en B-meisjes, kom op. Maar meestal is geld traag, het reiskoffer blijft dicht. Je weet dat ik van je houd, schatje, ring ding dong, ring-a ding ding dong (spring er verdomme in), ja.
We gingen uit elkaar en kwamen weer bij elkaar, geverfde gezichten, zonverbrande huid. Ik zal je mijn tong geven. We zijn geprogrammeerd, word wakker, we missen jou, de Ankhs, de hoofddoeken, in de hoogste mate, wanneer ze beginnen met vuur te gooien. De boeg verstrikt zich met de laatste ronde. We kunnen het niet zeggen, het is alsof iedereen overal knettergek aan het worden is en dat is de sensatie, maar het maakt het beter. Oh, zeg “ik houd van je”, jij bent zo zoet, snoepje.
Trek je terug (uh, ik denk jullie zouden allemaal Flex moeten vertellen die bommen morgen te laten vallen), maar als ik van mijn knieën afstap. Hé, maar het is tegen de wet.
Ik geloof dat ik altijd in je hart wil blijven, ik zal hier blijven omdat ik geloof. Laat je gevoelens vrij stromen. Hoewel ik verliefd werd op Superman is het waar, je houdt van mij en ik neuk jouw vrienden, traag denkend en bloemen brengend. Schijnend licht, rond…. En rond…. En ROND. Spring in de lucht en blijf daar. Neer, bellend, op, rechts, neer, een nummer draaiend, draaiend, draaiend: “Hallo, hallo, hé, hallo, hallo.” Omdat ik sinds ik de stad verliet, jou, kan ik ervoor zorgen dat je de telefoon neerlegt. Je bent zo mooi, nah nah nah nah. Het is in orde, eekhoorntje, man, ik ben in de huiskamer van Erykah Badu. Hier ben ik, mevrouw Badu, terug, terug, terug, terug, terug, terug, terug, terug, terug. Verander niet, verander niet, eekhoorntje, voor mij.
03 02 – 10 02 18
Het Neneh Cherry Stockholmsyndroom
Wil je gaan zitten? Je vriendin is op een andere date met de held in jouw verhaal. Over deze wilde straat loopt, loopt een kind dat geen spoor achterlaat en je silhouet beloofde me iets. Dank je, dank je, dank je. Op het laatste rechte stukje, op het laatste rechte stukje draai je je om en zegt: “Ik ben helemaal door elkaar geschud.”
En je wilt ze niet eens zien, scheldend om mijn vrijheid te belemmeren; je bent een overdreven riskante locomotief die me gek maakt, en niet wit. Juist. Ik sloot mijn ogen en het eerste wat ik wist: hart, hart, je kunt mijn hart niet breken, beginneling zonder stijl. Mensenkind, kijk naar de situatie waarin je zit, de enige van haar soort – zoen het. Vind je het leuk wat je ziet? Vind je jezelf leuk? Tot het einde van de wereld, zodat je kunt zien dat het nog niet voorbij is, wat mij vrijpleit. Iedere man staat op zichzelf op dezelfde manier als jij doet.
Goede zondagen zijn beter dan sommige dagen, er is geen tijd we hebben pech. Akoestische eenzaamheid. Op een tafel liggen de korsten van wat jij hebt gehad en nu achterlaat. Om mijn kind te redden zou ik zelf willen verhongeren. Voelend, voelend, voelend, voelend, over jou. Wil je mijn zaakje niet losknopen, want moeilijkheden man, ja, wat in jou is is in mij, wat in mij is is om hen te helpen.
Ik wil op je rug zitten. Welke haat? Ik wil naar huis, het is ons nu, het is ons nu, alles wat ik voel. Mijn angst is om mijn dochters, maar zal God me schoonwassen? En kijk asjeblieft niet nu, kun je dit zien? Ik wil nu weten, schatje. Ik ben koortsig, in cirkeltjes ronddraaiend kwijn ik weg.
Ik heb mijn vaste grond gevonden, al de paardenstront die te dichtbij komt. Ik voel wat eerder verloren is gegaan. Je vroeg me of ik een man in mijn leven had om me over te ontfermen. Ik wil het, ik wil het, ik heb het nodig, ik heb het nodig.
Je houdt me om geld terug te krijgen. Droom, schatje, droom. Ik ben te taai om te sterven. Op plotselinge momenten ben je nog steeds de gewiekste man die klapt wanneer niemand het hoort. Gouden hart, met liefde. Welke reden zou ik kunnen geven om te leven, anders dan dat ik van je houd?
11 02 18